ในประเทศไทยคำว่า “สิงโตกลอกตา” ไม่ปรากฏในหลักฐานว่าได้ถูกตั้งขึ้นมาตั้งแต่เมื่อใดและใครเป็นผู้ตั้ง แต่คำนี้ได้ปรากฏขึ้นมาในครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2460 ใน “ตำราเล่นกล้วยไม้ไทย” เป็นหนังสือกล้วยไม้เล่มแรกของประเทศไทย ซึ่งเป็นพระนิพนธ์ของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต ตอนหนึ่งที่ว่า “ ปากเล็กเกือบแลไม่เห็น, แลรังเกษรกระดิกได้เปนดอกไม้ไหว, ซึ่งเปนเหตุให้เรียกกันในนี้ว่า ‘สิงโตกลอกตา’ ” ซึ่งพระองค์ได้กล่าวถึงกล้วยไม้สกุล Cirrhopetalum ในปัจจุบันเป็นกลุ่มหนึ่งของสกุล Bulbophyllum . [3] คำว่า “สิงโตกลอกตา” ประกอบด้วย 2 คำคือ คำว่า “สิงโต” หมายถึง น่าจะหมายถึงหัวสิงโตที่ใช้เชิดซึ่งจะมีปากเปิด-ปิด ขยับไป-มาได้ ซึ่งจะคล้ายกับการขยับของกลีบปาก กับคำว่า “กลอกตา” ซึ่งหมายถึง อาจจะหมายถึงเกสรที่ชูขึ้นมาคล้ายลูกตาหนึ่งคู่